Santa Luzia is het kleinste eiland van de Kaapverdische archipel met 35km2, afgezien van de bij-eilanden Raso en Branco. Santa Luzia behoort tot de 10 eilanden van Kaapverdië en is opgenomen als ster in de nationale vlag van Kaapverdië. Net als de bij-eilanden Raso en Branco, is Santa Luzia onbewoond. De drie eilanden staan op de voorlopige lijst van de UNESCO-werelderfgoedlijst en maken onderdeel uit van het natuurgebied ‘Reserva Natural Integral de Santa Luzia’.
Vanaf de plaats Calhau op het buureiland Sao Vicente kan je Santa Luzia heel goed zien liggen. Het hoogste punt is Topona van bijna 400 meter. Het is eiland is droog, bruin en kaal. Aan de ruige noordkust zijn rotsformaties te vinden. De zuidkust heeft duinpartijen, een aantal mooie en idyllisch witte zandstranden en er ligt een scheepswrak voor de kust.
In de 17e eeuw werd Santa Luzia toegekend aan Luis de Castro Pirira. In de regenperiode werd het eiland voornamelijk gebruikt om vee te houden. Tot aan de jaren 60 van de 20e eeuw leefden er dierenfokkers en groentetelers. Mede door het ontbreken van drinkwater, is het eiland nu dus onbewoond. Hoewel het voorheen mogelijk was om het eiland te bezoeken is Santa Luzia nu onderdeel van Kaapverdisch grootste zeereservaat (Reserva Natural Integral de Santa Luzia’) waar projecten zijn opgestart om de fragiele ecostructuur te beschermen. Een bezoek aan het eiland is om die reden verboden, uitgezonderd van wetenschappers en vrijwilligers. Op de lange termijn liggen er plannen om een ecologisch bezoekerscentrum op te richten.
Geef een antwoord