Wandelen & relaxen op Santo Antao en Sao Vicente

Terwijl iedereen lekker aan het skiën was, besloten mijn vriend en ik om juist een weekje naar de zon te gaan. We hadden goede verhalen gehoord over Kaapverdië en goede recensies gelezen over wandelen op Santo Antao. Daar wilden we dus graag heen. Omdat je niet kunt vliegen op Santo Antao, zijn we vanuit Nederland naar het naastgelegen eiland Sao Vicente gevlogen. Vanaf hier konden we heel eenvoudig de veerboot (ferry) nemen naar Porto Novo (haven van Santo Antao), een uurtje varen voor nog geen 14 km.

We kwamen eind van de middag aan op Sao Vicente en besloten dat we eerst een nachtje in Mindelo zouden overnachten om de volgende dag bijtijds de ferry naar Santo Antao te nemen. Vanuit Nederland hadden we al contact gehad met de eigenaars van een pension op Santo Antao, dus er stond de volgende dag bij aankomst op Santo Antao al een taxichauffeur op ons te wachten. Ideaal, want nu hoefden we niet eerst in “discussie” met de circa 30 andere wachtende (lees: om business schreeuwende) taxichauffeurs.

Wandeling Cova krater naar Valle do Paúl

Omdat we tenslotte kwamen om te wandelen hebben we ons op advies van diezelfde eigenaars door de taxichauffeur af laten zetten bij het startpunt van de wandeling naar Valle do Paúl. De taxichauffeur reed vervolgens door naar het pension om onze bagage daar af te geven, zodat wij niet met een zware rugzak hoefden te sjouwen. En dat is wel zo prettig. De wandeling begint vrij vlak door de groene krater van een uitgedoofde vulkaan. In de onderstaande video een impressie van de Cova krater die tussen de wolken ligt.

Na ruim kwartier door de krater gelopen te hebben begint het grote dalen aan de andere kant van de kraterrand. En dat klinkt misschien als een eitje, maar dat was het zeker niet. Sowieso moet je absoluut geen hoogtevrees hebben, want het pad (ja, het is nog steeds echt een pad en geen abseiling ofzo) zigzagt zich een weg naar beneden langs een ogenschijnlijk verticale bergwand. Je kijkt – tenzij er net weer een wolk voorbij trekt – zo recht naar beneden! Wij hebben geen hoogtevrees, dus vonden alleen maar dat dit prachtige uitzichten opleverde. De bergwand is prachtig groen bekleed met mos en struiken met in de diepte huisjes en dorpjes. Een klein deel van het zigzaggende pad hebben we opgenomen, bekijk in de volgende video hoe we tussen de wolken aan het afdalen zijn.

De afdaling voel je wel een beetje in je knieën, want hoewel het een normale wandeling is, loopt het pad behoorlijk stijl. Hierdoor loop je voor mijn gevoel in een soort squathouding. Wandelstokken waren geen overbodige luxe geweest. En waar zijn boomtakken als je ze nodig hebt om bij gebrek aan beter de knieën wat te ontzien?! Werkelijk: er groeien misschien 10 bomen op die hele helling, maar alle takken zijn allang meegenomen door de eilandbewoners om als brandhout of bouwmateriaal te dienen.

Uiteindelijk houdt het zigzaggende pad op en kom je in de “bewoonde” wereld terecht, met her en der huisjes langs de route. Sommige van de bewoners van die huisjes proberen je van alles te verkopen. Dit zij meestal koffie(bonen), maar wij zijn gewoon rustig doorgelopen. Na nog weer een stuk lopen kwamen we in een dorpje aan waar we in een schattig hippie-achtig restaurant een bord spaghetti gegeten hebben. Dat ging er wel in na al zo’n drie uur gelopen te hebben.

Als het aan ons gelegen had, had het pension in dat dorp mogen staan zodat we lekker konden luieren, maar we moesten nog een stuk door. Vanaf daar is de route ook iets minder interessant, omdat je de “grote” weg volgt en je niet meer in die fascinerende diepte van de kloof kijkt. We hadden op zich ook een aluguer kunnen nemen, een pick-up truck omgeturnd tot gedeelde open taxi, maar dat was onze eer te na. Na nog een ruime 1,5 uur lopen zagen we dan toch het pension opdoemen bovenop een kleine heuvel in het binnenland van Santo Antao. Wat een heerlijke plek om te genieten van de zonsondergang, jezelf op te frissen en aan te schuiven voor het eten: traditionele cachupa! Na gezellig te hebben nagepraat met andere gasten van het pension, hebben we genoten van een welverdiende nachtrust.

Wandeling Fontainhas

Op Santo Antao zijn er heel veel wandelroutes mogelijk en omdat wij maar niet konden kiezen, hebben we de volgende dag wederom de hulp in geroepen van de eigenaars van het pension. Zij adviseerden ons om een aluguer richting Ponta do Sol te nemen.  De hele route naar Ponta do Sol lijkt uitgehouwen uit de bergwand en bevindt zich op een meter of 5-10 boven zeeniveau. Een prachtige route wederom!! Vanuit Ponta do Sol hebben we de weg gevolgd om uiteindelijk een van de meest wonderlijke dingen te zien die we ooit zijn tegengekomen: het op de werelderfgoedlijst van UNESCO te vinden plaatsje Fontainhas. Op een zeker moment kom je een bocht om gelopen en zie je aan de overkant van de baai een steile, groen-begroeide berghelling met verschillende felgekleurde bonte huisjes. Een prachtig gezicht waarop we niet uitgekeken raakten!

Vanaf Fontainhas is de weg niet langer begaanbaar voor auto’s. Aardigheidje: er loopt nog wel een door de lokale bevolking veelvuldig gebruik pad naar Cruzinha, maar wij zijn vanaf Fontainhas weer terug gelopen naar Ponta do Sol om nog even in het stadje rond te kijken en te lunchen. Dit keer met grogue!

Sao Vicente

De volgende dag zijn we door “onze” taxichauffeur weer met bagage en al bij de ferry afgezet, terug richting Mindelo op Sao Vicente. Mindelo is een schattig koloniaal aandoende stad met een bijzondere geschiedenis. Het is onder andere de geboortegrond van Cesaria Evora, dé volkszangeres van Kaapverdië. Er is door een fanatieke fan dan ook een museum ingericht in het “paleis van het volk” waar allerhande kledingstukken en andere voorwerpen te zien zijn die met haar te maken hebben. Indrukwekkend zijn vooral de foto’s van haar met vele wereldberoemde personen die ze heeft ontmoet tijdens een van haar vele tournees. Vraag je je toch af waarom we in Nederland zo weinig gehoord hebben gehoord van haar?!

Na ons museumbezoek zijn we verder door de stad gelopen om eigenlijk bij toeval op het prachtig witte stadsstrand Laginha met azuurblauw water te stuiten. Bij de hippe strandtent hebben we de rest van de middag heerlijk uitgerust.

De volgende dagen hebben we heerlijk ontspannen doorgebracht op het eiland en genoten van de rust, muziek en het eten. Echt geweldig om de vakantie af te sluiten.

Achtergrond reisverslag

Dit reisverslag is afkomstig van Nathalie. In februari heeft zij een wandelreis gemaakt naar Santo Antao en Sao Vicente. Wil je ook jouw ervaringen en/of tips delen? Schrijf een leuk reisverslag en stuur ons dit op.